Choć Święto Porteru Bałtyckiego jest już za nami, to na Chmielniku Jakubowym potrwa on nieco dłużej. Pod koniec ubiegłego tygodnia otrzymałem bowiem dwie przesyłki zawierające portery bałtyckie. Grzech więc, gdybym z tego nie skorzystał. Świętowanie zacząłem w sobotę od recenzji imperialnego porteru od Browaru Amber, który był leżakowany w płatkami dębowymi. Dziś czas na coś bardziej ambitnego, choć słabszego pod względem woltażu – będzie to Dziki Dzik na Torfowisku z Browaru Łąkomin, czyli regularny pod względem parametrów porter bałtycki leżakowany w beczce po torfowej szkockiej whisky single malt. ’
Browar Łąkomin, zlokalizowany wśród lubuskich lasów, jest znany przede ze swoich mocnych, ciemnych piw. Warzy tam Adam Śmiglak. Miałem okazję dwukrotnie zawitać do Łąkomina – po raz pierwszy na premierze risa Srogiego Niedźwiedzia, drugi zaś przejazdem typowo na piwne zakupy ;). Piwo można tam kupić w takim małym budyneczku, przy bramie wjazdowej do tamtejszego pałacu myśliwskiego, w którym mieści się hotel i SPA.
Niestety, Browar Łąkomin nie chwali się na butelce, jakiej dokładnie beczki użył. Inaczej jest na Facebooku – tam można przeczytać, że aktualnie dostępna warka dojrzewała w beczce po whisky Bowmore, który może nie jest torfowym „potworem”, jak Laphroaig, czy Ardbeg, ale i tak jest świetna. Bardzo lubię tę whisky – miałem okazję kilkukrotnie bodaj wersję 12-letnią. Choć było to już stosunkowo dawno, to bardzo mile ten moment wspominam.
Co ciekawe to nie pierwsze piwo leżakowane w takiej beczce, które miałem okazję próbować. Wcześniej recenzowałem m.in. Łódź i Młyn Bowmore Whisky BA z kooperacji Piwoteki i De Molena.
Dziki Dzik w dziale Recenzje pojawił się do tej pory w dwóch odsłonach: podstawowej oraz leżakowanej w beczce po miodzie pitnym. Oba – z tego co pamiętam – otrzymały ode mnie dobre oceny. Mam nadzieję, że dziś będzie podobnie. Na pewno oczekiwania mam duże :).
Piwo niepasteryzowane, niefiltrowane.
Wygląd: Ciemnobrunatne, przejrzyste.
Piana: Niska, rachityczna. Brązowawa, redukuje się do cieniutkiej obrączki przyległej do ścianek kieliszka.
Aromat: Wyraźnie torfowe, w tle ciemne pieczywo, nieco waniliny dębowej. Mam wrażenie, że jest też lekki rozpuszczalnik/aldehyd octowy.
Smak: Na pierwszym planie jest torf (spalone kable, jodyna, nuty szpitalne), faktycznie kojarzący się z torfową whisky typu Laphroaig, czy Ardbeg. Uwielbiam ten smak :). Dziki Dzik na Torfowisku jest słodki, ale nie zalepiający. Nie jest też przesadnie treściwy (wodnisty też nie) i mam wrażenie, że to zasługa beczki. Jest też nieco typowych aromatów dla whisky – takich destylatowych. Cały czas mam wrażenie obecności niedojrzałego, zielonego jabłka – czyli chyba faktycznie jest to aldehyd octowy. Piwo jest gładkie, aksamitne, z delikatnym kawowym finiszem. Pojawia się też trochę alkoholowej pikantności. Goryczka niska. W ustach zostawia długi torfowy posmak.
Wysycenie: Niskie.
Oj, dawno już nie piłem torfowego piwa. Dlatego też bardzo ucieszyła mnie obecność Dzikiego Dzika na Torfowisko w przesłanej mi przez Browar Łąkomin paczce. Lubię te klimaty, a w tym wypadku beczka po whisky Bowmore oddała naprawdę dużo swojego charakteru. Fajnie to wszystko zagrało, chociaż przeszkadzało mi coś, co ja osobiście zidentyfikowałem jako wspomniany wyżej aldehyd octowy lub rozpuszczalnik (dymnych fenoli było na tyle dużo, że ciężko było to jednoznacznie rozpoznać). Niemniej miłośnikom torfu w mocnych, ciemnych piwach Dziki Dzik na Torfowisku z całą pewnością podpasuje :).
Cena: piwo otrzymane w ramach współpracy barterowej z Browarem Łąkomin
